Varlığımdan canımdan
Çok sevdim seni,
Tek arzumdu görmek
O güzel cemalini.
Sana olan sevgim
Aşka dönüştü,
Gördüğüm rüyalar
Seninle güzelleşti.
Senin hasretin ile
Yandı ciğerim,
Adını andıkça
Titredi her yerim.
Sana gelmek istiyordum
Canı gönülden,
Kapını çalmak için
Ayrıldı kalbim bedenimden.
Bir gün bana,
Muhammed isminle “gel” dedin,
Sonra dönüp
Ahmed isminle yolcu ettin.
Sonunda anladım ki,
Senden sana geldim,
Huzurunda yüzümü
Yerlere sürdüm.
Başımı kaldırınca yerden,
Kaybedip aklımı divaneye döndüm,
Çünkü o güzel Cemalini,
Karşımda gördüm.
Bana seslenerek
“Veda etmeyin” dedin,
Bizi Mekke’ye götüren otobüse
Kimseye görünmeden bindin.
Çölde ilerlerken Hicret yolunda
Bir çığlık koptu aramızdan,
Hiç ayrılmadan bir bulut,
Bizi izliyordu yukarımızdan.
Ya Muhammed!
Gözünden yaş dökerek
Asırlar öncesinde ümmetini özledin,
Bunun için mi bizimle,
Kâbe’ye geldin!
FARUK DİLAVER – 28/11/2010
